اهلیت در معاملات ملکی به چه معناست؟

صلاحیت در معاملات یکی از شرایط اساسی در قانونی بودن و صحت معاملات است. برای اینکه یک شخص بتواند از حق خود استفاده کند ، داشتن توانایی لذت بردن کافی نیست و باید توانایی استعفا داشته باشد. افرادی که توانایی استعفا ندارند ، اخراجی نامیده می شوند که شامل سه دسته خردسال ، نابالغ و دیوانه است. و مطابق قانون معاملات غایبان صحیح نیست.

صلاحیت در معاملات یکی از شرایط اساسی در قانونی بودن و صحت معاملات است. قبل از انعقاد قرارداد ، هر دو طرف معامله باید شرایطی را داشته باشند که صلاحیت مهمترین آنها باشد. در این مقاله سعی داریم با بررسی مفهوم صلاحیت و آگاهی از آن از بروز بسیاری از مشکلات حقوقی جلوگیری کنیم.

تعریف حقوقی اهلیت

صلاحیت به معنای توانایی قانونی شخص در داشتن و اعمال حق است. ظرفیت قانونی برای اعمال حق ، قابلیت برخورداری از حقوق و توانایی قانونی برای اعمال و اعمال حق ، استعفا نامیده می شود.

همه با حق برخورداری از زندگی متولد می شوند. این بدان معناست که افراد خردسال (کودکان) و افراد دیوانه نیز به دلیل برخی اتفاقات می توانند مالک شوند یا طلبکار شوند. حتی جنین توانایی لذت بردن را دارد ، به شرطی که زنده به دنیا بیاید.

اما برای اینکه یک شخص بتواند از حق خود استفاده کند ، داشتن توانایی لذت بردن کافی نیست و باید توانایی استعفا را داشته باشد. افرادی که توانایی استعفا ندارند ، افراد اخراجی نامیده می شوند که شامل سه دسته خردسال ، نابالغ و مجنون است. و مطابق قانون معاملات غایبان صحیح نیست.

هر جا قانون از صلاحیت صحبت می کند ، به صلاحیت در به دست آوردن حق توسط دارنده حق اشاره دارد. بنابراین ، هر دو طرف معامله باید بتوانند حقوق خود و طرف مقابل را به طور کامل مطالبه کنند و تعهدات خود را کاملاً رعایت کنند.

شرایط اهلیت در معاملات :

طبق این قانون ، برای اینکه تعامل کنندگان به عنوان افراد در نظر گرفته شوند ، باید واجد شرایط استعفا باشند ، به این معنی که آنها باید بالغ ، خردمند و بالغ باشند.

1. 1-     عقل:  شرط دیگر صلاحیت داشتن عقل است. خردمند بودن یعنی سالم بودن. فردی را که قدرت تفکر ندارد و دچار اختلال مغزی است ، دیوانه می نامند.

شایان ذکر است که برخورد با افراد مبتلا به آلزایمر درست نیست و باید توسط نماینده آنها انجام شود.

• بلوغ: این قانون می گوید که سن بلوغ برای پسران 15 سال کامل قمری و برای دختران 9 سال کامل قمری است. افراد زیر این سن حق دخالت در امور خود را ندارند و کارهای حقوقی آنها توسط نماینده قانونی آنها انجام می شود.
• رشد: به معنای بلوغ ، قانون هرکسی که هجده سال نداشته باشد را نابالغ می داند و بیان می دارد که معاملات وی باید توسط قیم (نماینده قانونی وی) انجام شود.

لازم به ذکر است که برخی افراد خود را قادر به تجارت پس از بلوغ می دانند. در این حالت ، آنها باید قبل از معامله به دادگاه مراجعه کنند و پس از تأیید دادگاه ، باید دستور رشد خود را دریافت کنند و پس از آن از نظر قانونی در معامله صلاحیت دارند.

بنابراین؛ اگر شخصی در دادگاه علیه دیگری شکایت کند و صلاحیت نداشته باشد ، به این معنی است که شایستگی لازم را ندارد و طرف دیگر می تواند وی را به دلیل صلاحیت در معامله به چالش بکشد و دادگاه دادخواست را رد می کند.